ನೋಯಿಸದಿರು ಹೀಗೆ ಗಾಢ ಮೌನದಿ
ದೂಶಿಸದಿರು ಹೀಗೆ ಮಾತುಗಳ ಬಾಣದಿ
ಕನಸುಗಳು ಹೂತು ಹೋಗಲು ಸಲಾಕೆಯಾಗದಿರು
ಮಳೆಯಾಗಿ ಚಿಗುರೊಡೆಸುವೆ ಅವು ನನ್ನವು

ಬೆನ್ನಿಗಂಟಿದ ಕೊಳೆಯಾದರೆ ತೊಳೆದೇನು ನೀರ್ಹಾಕಿ
ಕೊಳೆಯಿಂದಲೇ ಕಟ್ಟದಿರು ಪ್ರೀತಿಯ ಕಟ್ಟಡವ
ದೊಪ್ಪನೆ ಕುಸಿದೀತು ಒಲವಿನ ಅಡಿಪಾಯವಿಲ್ಲದೆ
ಇನ್ನಾವ ಸಡಗರ ಅರಸಿಲ್ಲ ನಿನ್ನರಮನೆಯ ಹೊರತು

ನನ್ನ ದಾರಿ ಸಾಗುತಿದೆ ನಿನ್ನ ಕಂಗಳ ಬೆಳಕಲ್ಲಿ
ತಪ್ಪಿದ ದಾರಿಯೆಲ್ಲವೂ ಸೇರುತಿದೆ ಬಂದು ನಿನ್ನೆಡೆಗೆ
ಅಸಹಾಯಕತೆಯ ಸೂತಕದ ಛಾಯೆ ಮೂಡದಿರಲಿ
ಕತ್ತಲೆಯ ಕೂಪಕ್ಕೆ ನೂಕದಿರು,ಹಚ್ಚದಿರು ಮೇಲೊಂದು ಹಣತೆಯ 

ಅಗಲಿಕೆ

ನಿನ್ನ ಅಗಲಿಕೆಯ ನೋವು ಕಾಡುತಿದೆ
ನಿನ್ನ ನೆನಪುಗಳ ಬುತ್ತಿ ಬಿಚ್ಚುತಿದೆ
ಎಷ್ಟೆಂದು ಒಬ್ಬಳೇ ಉಣ್ನಲಿ
ಪಾಲು ನಿನಗೂ ಇದೆ,ಸುಖದಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರವೇ?

ಕಂಗಳಲಿ ತುಂಬಿತ್ತು ಪ್ರೀತಿ
ಹೃದಯದಲಿ ಮಾಡಿತ್ತು ಭಾವದ ಮನೆ
ಒಳಗಿದ್ದ ಮಾತ್ರಕ್ಕೆ ಒಡೆಯ ನೀನಾದೆ
ಹೊರಹೋದೆ ಕಾರಣ ಹೇಳದೆ,ಏಕಾಂತ ನನಗೇಕೆ?

ಒಬ್ಬಂಟಿ ಬದುಕು ಅಸಾಧ್ಯದ ಕ್ರಿಯೆ
ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಿಸಲು ಮಾತು ಮೂಕವಾಗಿವೆ
ಸರಿದ ಸೂರ್ಯ ಬರುವ ನಾಳೆಯ ಉದಯಕ್ಕೆ
ನಿನ್ನ ಕಾಯುವ ನಾಳೆಗಳು ಸುಳ್ಳು, ಅದು ನಿಜವೇ?

ಮೊದಲ ದಿನ

ಹುಚ್ಚು ಭಾವನೆಗಳಿಗೆ ಕಿಚ್ಚು ಹಚ್ಚುವ ದಿನ
ನೂರು ಕಲ್ಪನೆಗಳನು ವಾಸ್ತೆವಕೆ ತರುವ ದಿನ

ಹೆಣ್ಣ ಮನದ ಬಯಕೆಗಳನು ತೆರೆಯುವ ದಿನ
ಹುಸಿ ನೋಟವ ಬೀರುತ ಮುಗುಳ್ನಗುವ ದಿನ

ಮೌನದ ಕಟ್ಟಳೆಯ ಮೀರಿ ಮಾತಾಡುವ ದಿನ
ಎಲ್ಲ ಬಂಧನಗಳ ತೊರೆದು ಬಿಡುವ ದಿನ

ನಲ್ಲನ ಸವಿ ನುಡಿಗಳ ಆಲಿಸುವ ದಿನ
ಕನ್ನೋಟಗಳ ಯುದ್ಧವ ನಡೆಸುವ ದಿನ

ಚಂದ್ರನ ಬಿಂಬವ ಸೂರ್ಯನ ಕಾಂತಿಯ ಒಟ್ಟಾಗಿಸುವ  ದಿನ
ಮೊದಲ ದಿನವಾಗಲಿ ನಮ್ಮಿಬ್ಬರಿಗೂ ಪ್ರತಿದಿನ

ಸಂಗಾತಿ

ನಿನ್ನ ಬಾಳ ಸಂಗಾತಿಯಾದೆನು ಇಂದು
ಮರೆತು ಹೋದೆನು ನಿನ್ನೆಯ ದಿನಗಳನ್ನು

ನಗುತ ನಲಿವ ನವ ಬಾಳಿನ ಹೊಸ ಹಾದಿಯಲಿ
ಜೊತೆ ಬಂದೆ ನೀನಿಂದು ನನ್ನೊಡಲ ಗುಡಿಸಲಿಗೆ

ಕಾಯುವೆ ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣ ರೆಪ್ಪೆಯಂತೆ ಪ್ರತಿ ಕ್ಷಣವೂ
ಪ್ರೀತಿಸುವೆ ನಿನ್ನೆ ಎಲ್ಲದಕ್ಕೂ   ಮಿಗಿಲಾಗಿ 

ಪ್ರತಿ ಮಾತಾಡೆನು ನಿನ್ನ ಹಿತ ನುಡಿಗಳಿಗೆ
ಕೇಳುವ ತವಕ ನನ್ನಲ್ಲಿದೆ ಹುಸಿಯಾದರೂ ಸರಿಯೆ

ನಡೆಯುವೆ  ನೀನಿಟ್ಟ  ಹೆಜ್ಜೆಗಳ ಮೇಲೆ ಇಟ್ಟು ನಾ ಪ್ರತಿ ಹೆಜ್ಜೆ 
ಸೋಕುವ ಮಣ್ಣ ಮೆದುವಲಿ  ನಿನ್ನ  ಸ್ಪರ್ಶವೇ ಇರಲಿ

ಗಗನ ಚುಂಬಿಸುವ ಆರ್ಭಟ ನಿನ್ನ ನಗುವು
ಹಿತವಾದ ಮೃದಂಗ ಮೀಟಿದ ಅನುಭವ

ಸೋಲೇ ಇರಲಿ ಗೆಲುವೆ ಬರಲಿ, ನೋವೆ ಇರಲಿ ನಲಿವೆ ಬರಲಿ
ಕಳೆಯುವೆನು ಸಾವಿರ ಯುಗಗಳನು ನಿನ್ನೊಂದಿಗೆ ಹೀಗೆ

ಇಂದು

ನೀ ನನ್ನ

ಅಗಲಿ ಹೋದರೂ..

ನಿನ್ನ

ನೆನಪುಗಳಿಂದ

ಮಾಸಿ ಹೋದರೂ..

ಎಂದಾದರೂ

ನಾ ನಿನ್ನ

ನೆನಪುಗಳಲ್ಲಿ

ಮೂಡಿದರೆ

ಹುಡುಕದಿರು ನೀನನ್ನ..

ಮತ್ತೆಲ್ಲಿಯೂ..

ನಾನಿನ್ನ

ಕಣ್ಣಲ್ಲೇ ಇರುವೆ;

ಒಂದು ಹನಿ ಕಣ್ಣೀರಾಗಿ…!

ನಿನ್ನ ಕೋಮಲವಾದ ವದನದಲ್ಲಿ, ಕಾಡುತಿರುವ ಕಂಗಳಲಿ,

ಕಿರುನಗುವ ಅಂದ ಅದರದಲಿ, ನಾನಿರುವೆ ನಿನ್ನಲ್ಲಿ.

ಬಳ್ಳಿ ಅಪ್ಪಿದ ಮರದಲಿ, ಬಿಳಿ ಹೂಗಳ ಕಂಪಲಿ,

ಬೆಳ್ಳಕ್ಕಿಗಳ ಇಂಪಲಿ, ಹಸಿರು ಹಾಸಿಗೆಯ ಚೆಲ್ಲಿ.

ನಾ ಕಂಡೆ ನಿನ್ನ ಆ ಲತೆಗಳಲಿ.

ಮಾತಲಿ ಹೇಳಲಾಗದು, ಕತೆಯಲಿ ಬರೆಯಲಾಗದು,

ಈ ಪ್ರೀತಿಯಾ ಹೇಳದೆ ಇರಲಾಗದು, ಹೇಳಲು ಮಾತಲಿ ಬಲ ಬಾರದು,

ನೀನೆ ಹೇಳು ಏನು ಮಾಡುವುದು?

ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ ಅಮಲಲ್ಲಿ ನಾನಿರುವೆ,

ಹಗಲು ಇರುಳು ನಿನಗಾಗಿ ಕಾದಿರುವೆ

ಕೆಲಸ ಕಾರ್ಯವೆಲ್ಲ ಬದಿಗಿಟ್ಟುರುವೆ

ನೀನೆಂದು ನನಗಾಗಿ ಬರುವೆ?

ಸದಾಕಾಲ ಬೆಳಗುತ್ತಿರಲಿ ನಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿಯ ಹಣತೆ,

ನನ್ನ ಮನ ಬಯಸುತ್ತಿದೆ ನಿನ್ನ ಮಮತೆ,

ನಾ ಸೂರ್ಯನನು ಹುಡುಕುವ ಸೂರ್ಯಕಾಂತಿಯಂತೆ

ನಿನಗೆ ಅರ್ಪಣೆ ಈ ಹೃದಯ ಗೀತೆ...

ಹುಚ್ಚು ಮನಸ್ಸಿದು ಬೆಚ್ಚನೆಯ ತೋಳನು ಬಯಸುತಿದೆ 

ಪ್ರತಿ ನಿಮಿಷ ನಿನ್ನ ಕಂಡ ಅನುಭವವ ಸವಿಯುತಿದೆ 

ಕಣ್ಣ ಮಿಟುಕಿಸಲೇ ಮೊಗವ ಮುಚ್ಚಿಕೊಳ್ಳಲೇ ಏನೊಂದೂ ಅರಿಯದಾಗಿದೆ 

ಹೀಗೇಕೆ ನನ್ನಲಿ ನಲುಮೆಯ ಚಿಲುಮೆಯ ನವೀನ ಭಾವ ಮೂಡುತಿದೆ 

ಕಾತುರದ ಕ್ಷಣಗಣನೆ ಸ್ಥಗಿತವಾಗಿದೆ ನೆನಪಿನ ಅಲೆಗಳಲ್ಲಿ ತೊಯ್ದು 

ಹೊಸ ಬದುಕಿನ ಮುನ್ನುಡಿಯ ಬರೆಯಲು ಹೊರಟಿರುವೆ ಈ ದಿನದಂದು 

ವಿಸ್ಮಯವೀ ಬದುಕು ಬಲು ಮೋಹಕ ಬಲು ನಾಜೂಕು ಎನಿಸಿದೆ ಇಂದು 

ತಿಂಗಳ ಬೆಳದಿಂಗಳು ಚೆಲ್ಲಿದೆ ಅಂಗಳದಿ ಹೊಳಪು ಹೆಚ್ಚಿದೆ ಹೇಳಲಿ ಹೇಗೆಂದು 

ಬಯಕೆಗಳ ಸುಳಿಯಲ್ಲಿ ಸಿಲುಕಿಸಿರುವೆ ನನ್ನ ಹೊರಗೆ ಬರಲಾರೆ ನಾನಿನ್ನು 

ಮರೆತೆನೆಂದರೂ ಮರೆಯಲಾರೆ ಬರುವೆ ಕೋಲ್ಮಿಂಚಿನಂತೆ ಕಣ್ಣ ಮುಂದೆ ನೀನು 

ನೋವು ಮರುಕಳಿಸಿದರೂ ಚಿಂತೆ ಇಲ್ಲ ಚಿತೆ ಮುಂದಿದ್ದರೂ ಭಯವಿಲ್ಲ 

ತೇಲುವ ಆಗಸವಾಗಿ ಬಾ ಮುಸ್ಸಂಜೆಯ ಬೆಳಕಾಗಿ ಬಾ ಹೃದಯಕ್ಕೆ ಬೇಲಿಯೇ ಇಲ್ಲ 

ಗೆಳೆಯ ನಿನ್ನ ನಗುವಿಂದ ನನ್ನ ಕಣ್ಣ ಹೊಳಪಿದು ಹೆಚ್ಚುತಿದೆ 

ನಿನ್ನ ಇರಿವ ನೋಟದಿಂದ ಬಯಕೆಗಳು ಹುಚ್ಚಾಗುತಿವೆ 

ಇರಲಿ ಅನುಭವ ಸಿಹಿಯಾಗಿದೆ ಏಕೋ ಹೇಳಲು ಮುಜುಗರ 

ಎದೆಗಾರಿಕೆಗೆ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿ ಕೊಡಬಲ್ಲೆ ನಾ ಪ್ರತ್ಯುತ್ತರ 

ಕಾಯುವ ಕಣ್ಣು ಕೊಲ್ಲುತಿದೆ ಹೀಗೆ ನಿರರ್ಗಳವಾಗಿ 

ಸೋಲುತಿದೆ ಮನಸ್ಸು ಹೀಗೇಕೋ ಸರಾಗವಾಗಿ 

ಸನ್ನೆ ಮಾಡಿದೆ ನನ್ನ ಕರೆದಿದೆ ಹೀಗೆ  ಸೆರೆ ಹಿಡಿಯಲು 

ಜಾರಿದ ಕ್ಷಣದಲಿ ನಿನ್ನ ಎದೆಯಲಿ ಮನೆಯ ಮಾಡಲು 

ಬಂಧಿಯಾಗುವೆ ನೀಡುವೆಯಾ ಆಸರೆ ಹೃದಯದಲಿ 

ಹೇಳದೆ ಇರುವ ಮಾತನು ಬಚ್ಚಿಡುವೆ ನಾನದರಲಿ  

ಈ ಮೌನವು ಎದೆಯಲಿ ನೂಕಿದೆ ನನ್ನ ನಿನ್ನ ಕಡೆಗೆ 

ಸೋತರೂ ಕೇಳುತಿದೆ ಕಾರಣವ ಒಲವೆಂಬ ಈ ಬಗೆ 

ನಿನ್ನೆದೆಯ ಸಿಂಹಾಸನದಿ ಮೆರೆಯುವ ಬಯಕೆ ಹುಟ್ಟಿದೆ
ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯದ ಒಡೆತನವ ವಶಪಡಿಸಿಕೊಲ್ಲಲೇ ಇಂದೇ
ಮುಕ್ತನಾಗು ಸಾಕಿನ್ನು ಬೇಡ ಈ ಭವನೆಗಳು ನಿನಗೆ
ಪ್ರೀತಿಸು ನನ್ನನು ಹೋಗುವ ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ದೂರದ ತೀರಕೆ 

ಮೌನದ ಬದುಕು

ಬದುಕಲಿ ಹೇಗೆ ನಾ ನಿನ್ನ ಮರೆತು

ಜೀವನ ಕಂಡಿದೆ ಬಹು ದೊಡ್ಡ ಶೂನ್ಯದಂತೆ

ಸಾಗಲಿ ಹೇಗೆ ನಾ ನಿನ್ನ ಬಿಟ್ಟು

ಹೆಜ್ಜೆಗಳು ಭಾರವಾಗಿ ಚಲನೆ ಮರೆತಂತೆ

ಕಣ್ಣೋಟದಿ ಕಾಣುವ ಪ್ರತಿ ಜೀವ ನೀನಾಗಿ

ಕಣ್ಣು ತೆರೆದರೂ ಪ್ರಪಂಚ ಕಾಣದ ಕುರುಡಿಯಂತೆ

ಈ ಹೀನಾಯ ಶಿಕ್ಷೆ ನೀಡಿದೆ ಏಕೆ ನನಗೆ

ಅಪರಾಧಿ ನಾನಲ್ಲ ಆದರೂ ಅಪರಾಧಕ್ಕೆ ಬಲಿಯಾದಂತೆ

ಸೋಲು ಕಂಡ ಹೃದಯಕೆ ಗೆಲುವಿನ ದಾರಿ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ

ಗುರಿ ಮರೆತು ಸಾಗುತಿದೆ ಅಲೆಮಾರಿಯಂತೆ

ಸತ್ತ ಜೀವವ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಕೊಲ್ಲುವ ಆಸೆ ಏಕೆ

ಕೊನೆ ಉಸಿರಲೂ ಕೂಗುವ ದನಿ ನಿನ್ನ ಹೆಸರಂತೆ

ಮೌನದ ಬದುಕು ಸಾಕಿನ್ನು ಗೆಳೆಯ ಹೆಚ್ಚೇನು ಹೇಳಲಿ

ಮುಗ್ಧ ಭಾವದಿ ಸುರಿಸುತಿವೆ ಕಂಗಳು ಸಂಜೆಯ ಮಳೆಯಂತೆ 

ನಿನ್ನ ನೆನಪಿನ ಮಳೆಯಲಿ

ಯಾರ ನೋವಿಗೆ ಯಾರು ಹೊಣೆಯೋ

ಯಾರ ಭಾವನೆಗೆ ಯಾರ ಸ್ಪಂದನೆಯೋ

ಹುಚ್ಚು ಮನಸ್ಸಿನ ನೂರು ಕಲ್ಪನೆಯೋ

ಅರಿಯದೆ ಹುಟ್ಟಿತು ಪ್ರೀತಿಯೊಂದು ಮಾಯೆಯೋ

ನನ್ನ ಭಾವನೆಗೆ ಜವಾಬ್ದಾರಳು ನಾನಲ್ಲ

ಮುಂದರಿಯದೆ ತಪ್ಪು ಮಾಡಿದೆ ಅದು ನನ್ನದಲ್ಲ

ಯಾಕೆಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆ ಕಾಡುತಿದೆ ಬಹು ದಿನಗಳಿಂದ

ಉತ್ತರಿಸಲು ಉಸಿರಿಲ್ಲ ಹೊರಡದು ಸ್ವರ ನನ್ನಿಂದ

ಪ್ರೀತಿ ಕುರುಡು ಅನ್ನೋ ಮಾತು ನಿಜವಾಯಿತು

ನೋವು ಶಾಶ್ವತ ಅನ್ನೋ ನುಡಿ ಸಹಜವಾಯಿತು

ಉಕ್ಕಿ ಬರುವ ದುಃಖಕೆ ತಡೆಯೊಂದು ತರದೆ ಹೋದೆ

ಕಣ್ಣಿಂದ ಉದುರುವ ಮುತ್ತುಗಳ ಬೆಲೆ ಕಟ್ಟಲಾದೆ

ಬೇಯುವ ಬಯಕೆಗಳಿಗೆ ತಣ್ಣೀರು ಎರೆಚಿ ಹೋದೆ ನೀನು

            ಜೀವನವಿಡೀ ನಿನ್ನ ನೆನಪಿನ ಮಳೆಯಲಿ ತೋಯುವೆ ನಾನು