ವಿಸ್ಮಯದ ಬದುಕು ಎಲ್ಲೇ ಮೀರಿ ಸಾಗುತಿದೆ
ಅರ್ಥವ ನೀಡುವ ಮಾಯಾವಿ ಎಲ್ಲೆಂದು ಹುಡುಕುತಿದೆ
ಕಂಡ ಸಾವಿರ ಕನಸುಗಳು ನನಸಾಗಲಿಲ್ಲ
ಗೆಳೆಯನ ನೆನಪಿನ ಗಾಯಗಳು ಮಾಸಲಿಲ್ಲ
ನೋವಿನ ರಾಶಿಯು ದಿನಪ್ರತಿ ಏರುತಿದೆ
ಭಾರದ ತೀವ್ರತೆಯ ಸಹಿಸದೆ ಕುಗ್ಗುತಿಹೆ
ಮುಂದರಿಯದ ದಿನಗಳ ಭಯದ ಮಡುವಿನಲ್ಲಿ
ಅರಿಯದೆ ಸಿಲುಕಿ ಮುಳುಗುವೆ ಸುಳಿಯಲ್ಲಿ
ಕೈ ನೀಡಿ ಉಳಿಸುವೆಯಾ ಎಂಬ ಕೂಗು ಮರೆತೆ
ನಿನ್ನ ನೆನಪಿನ ಕ್ಷಣಗಳ ಮೆಲುಕುತ್ತ ನಾ ಸೋತೆ
