ನೋಯಿಸದಿರು ಹೀಗೆ ಗಾಢ ಮೌನದಿ
ದೂಶಿಸದಿರು ಹೀಗೆ ಮಾತುಗಳ ಬಾಣದಿ
ಕನಸುಗಳು ಹೂತು ಹೋಗಲು ಸಲಾಕೆಯಾಗದಿರು
ಮಳೆಯಾಗಿ ಚಿಗುರೊಡೆಸುವೆ ಅವು ನನ್ನವು

ಬೆನ್ನಿಗಂಟಿದ ಕೊಳೆಯಾದರೆ ತೊಳೆದೇನು ನೀರ್ಹಾಕಿ
ಕೊಳೆಯಿಂದಲೇ ಕಟ್ಟದಿರು ಪ್ರೀತಿಯ ಕಟ್ಟಡವ
ದೊಪ್ಪನೆ ಕುಸಿದೀತು ಒಲವಿನ ಅಡಿಪಾಯವಿಲ್ಲದೆ
ಇನ್ನಾವ ಸಡಗರ ಅರಸಿಲ್ಲ ನಿನ್ನರಮನೆಯ ಹೊರತು

ನನ್ನ ದಾರಿ ಸಾಗುತಿದೆ ನಿನ್ನ ಕಂಗಳ ಬೆಳಕಲ್ಲಿ
ತಪ್ಪಿದ ದಾರಿಯೆಲ್ಲವೂ ಸೇರುತಿದೆ ಬಂದು ನಿನ್ನೆಡೆಗೆ
ಅಸಹಾಯಕತೆಯ ಸೂತಕದ ಛಾಯೆ ಮೂಡದಿರಲಿ
ಕತ್ತಲೆಯ ಕೂಪಕ್ಕೆ ನೂಕದಿರು,ಹಚ್ಚದಿರು ಮೇಲೊಂದು ಹಣತೆಯ 

ಅಗಲಿಕೆ

ನಿನ್ನ ಅಗಲಿಕೆಯ ನೋವು ಕಾಡುತಿದೆ
ನಿನ್ನ ನೆನಪುಗಳ ಬುತ್ತಿ ಬಿಚ್ಚುತಿದೆ
ಎಷ್ಟೆಂದು ಒಬ್ಬಳೇ ಉಣ್ನಲಿ
ಪಾಲು ನಿನಗೂ ಇದೆ,ಸುಖದಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರವೇ?

ಕಂಗಳಲಿ ತುಂಬಿತ್ತು ಪ್ರೀತಿ
ಹೃದಯದಲಿ ಮಾಡಿತ್ತು ಭಾವದ ಮನೆ
ಒಳಗಿದ್ದ ಮಾತ್ರಕ್ಕೆ ಒಡೆಯ ನೀನಾದೆ
ಹೊರಹೋದೆ ಕಾರಣ ಹೇಳದೆ,ಏಕಾಂತ ನನಗೇಕೆ?

ಒಬ್ಬಂಟಿ ಬದುಕು ಅಸಾಧ್ಯದ ಕ್ರಿಯೆ
ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಿಸಲು ಮಾತು ಮೂಕವಾಗಿವೆ
ಸರಿದ ಸೂರ್ಯ ಬರುವ ನಾಳೆಯ ಉದಯಕ್ಕೆ
ನಿನ್ನ ಕಾಯುವ ನಾಳೆಗಳು ಸುಳ್ಳು, ಅದು ನಿಜವೇ?