ಕಾಡದಿರು

ಕಣ್ಣೋಟದಿ ಕಾಡುವೆ ಏಕೆ ಹೀಗೆ ಮರೆಯದೆ ಹೋಗುವೆ ನಾನಿನ್ನ

ಕಣ್ತುಂಬಿ ಕೊಲ್ಲುವೆ ಏಕೆ ಬದುಕುವ ಆಸೆ ಇಲ್ಲ  ನನಗಿನ್ನ

ಹೇಳಿದೆ ಒಂದು ಮಾತು ನೀ ತೊರೆದು ಹೋಗುವ ಮುನ್ನ

ಮತ್ತೆ ನೆನೆಯದಿರು ಮುಂದೊಮ್ಮೆ ನನ್ನ ಮೊಗವನ್ನ

ನನ್ನಷ್ಟಕ್ಕೆ ನಾನಿದ್ದೆ ಕೆಣಕಿದೆ ಪ್ರೇಮದ ಬಾಣದಿಂದ

ನೆಟ್ಟ ಕ್ಷಣದಲಿ ನೆತ್ತರು ಎದೆಯಲಿ ಹರಿದಿತ್ತು  ಒಲವಿನಿಂದ

ನೋವು ತಂದ ಅನುಭವ ಕಲುಕಿತ್ತು ಹೃದಯವ

ಬಯಕೆಯ ಬೀಜ ಬಿಟ್ಟಿತ್ತು,ಕಾಯ್ದಿತ್ತು ಹೂ ಬಿಡುವ ಸಮಯವ

ಅರಳುವ ಮುನ್ನ ಉರುಳಿಸಿದೆಯಾ ಪ್ರೀತಿಯ ಕುಡಿಯ

ಹೇಗೆ ಸಹಿಸಲಿ ಮಾಸದ ನೋವಿನ ಭಾಧೆಯಾ

ಬಯಸೆನು ಇನ್ನೆಂದು ನಿನ್ನ ಒಲವಿನ ಅಕ್ಕರೆಯ

ಸಾವಿರ ಜನ್ಮಕೂ ತೀರದ ಅಸಹನೀಯ ವೇದನೆಯ